Po raz pierwszy linia oznaczona numerem 11 wyjechała na trasę 20 października 1919 roku i połączyła nową pętlę Bema przez Dworską, Skierniewicką, Wolską, Chłodną, Żelazną, Złotą i Aleje Jerozolimskie na Plac Trzech Krzyży. Już w 1920 skierowano ją wzdłuż ul. Bema do ul. Wolskiej, likwidując trasę wzdłuż ul. Dworskiej, a w 1921 roku przeniesiono jej wschodni kraniec na Plac Zbawiciela. Przez kolejnych kilkanaście lat linia ulegała jedynie korektom trasy, m.in. w 1929 roku skierowano ją wzdłuż ul. Towarowej, a w 1935 roku wzdłuż ul. Żelaznej i ul. Złotej, by ostatecznie w 1939 roku skierować ją wzdłuż Żelaznej do Alej Jerozolimskich.
Linię 11 przywrócono do ruchu 18 stycznia 1940 roku na trasie z Młynarskiej na Plac Starynkiewicza wzdłuż Chłodnej i Żelaznej, a potem stopniowo wydłużano ją aż do Placu Zbawiciela przez ul. 6 Sierpnia. W międzyczasie, w związku z utworzeniem getta, przeniesiono jej trasę z ul. Żelaznej na ul. Towarową. W 1943 roku przedłużono jej trasę na zachód do Cmentarza Wolskiego, jednak w 1944 roku ponownie skierowano ją na dawną pętlę Bema, przywracając też w międzyczasie kursowanie linii przez ul. Żelazną.
Ponownie uruchomiono ją 29 listopada 1945 roku na trasie z Bema przez Wolską, Towarową i Aleje Jerozolimskie na Plac Starynkiewicza, 21 lipca 1946 roku przedłużono ją do ul. Marszałkowskiej i na Plac Zbawiciela, a przez następne dwa lata, w związku z przekuwaniem torów z rozstawu 1525 mm na 1435 mm, kilkukrotnie zmieniano jej trasę, aż do 21 czerwca 1948 roku, kiedy to przeniesiono jej kursowanie na tory o nowym prześwicie. Skierowano ją wówczas na trasę ze Staszica przez Wolską, Chłodną, Żelazną, Aleje Jerozolimskie, Chałubińskiego i Nowowiejską na Plac Zbawiciela. Po przekuciu torów na ul. Bema linia powróciła na pętlę Bema, a w 1949 roku przeniesiono ją na nowo wybudowane torowiska w al. Świerczewskiego, z której skręcała w Żelazną i jechała dalej własną trasą. Kolejna większa zmiana miała miejsce w 1954 roku, kiedy to linię 11 wydłużono wzdłuż ul. Puławskiej na Wierzbno. Po przebudowie ul. Bema w 1955 roku "jedenastka" tułała się po różnych tymczasowych pętlach na Woli aż do 1961 roku, kiedy to na stałe przydzielono jej kraniec Kasprzaka (Szpital Wolski) u zbiegu Skierniewickiej i Kasprzaka. Jednocześnie wprowadzono dla linii wariantowe podjazdy wzdłuż Woronicza na Służewiec. W 1963 roku zachodni kraniec linii 11 przeniesiono na pętlę Osiedle Wolska, skąd linia kursowała al. Prymasa Tysiąclecia, Kasprzaka, Prostą i Towarową w kierunku Królikarni. W 1964 roku jednak skierowano "jedenastkę" wzdłuż nowej trasy od ul. Prostej przez Marchlewskiego, Stawki i Mickiewicza na Marymont.
W 1968 roku północny kraniec przeniesiono na Piaski w związku z otwarciem nowego torowiska na ul. Broniewskiego, a 18 lipca 1977 roku znacznie wydłużono trasę wzdłuż ul. Wolskiej do Cmentarza Wolskiego na zachodzie oraz przez ul. Wólczyńską do Huty na północy. Od tego czasu linia nie przechodziła większych zmian, nie licząc przeniesienia z al. Rewolucji Październikowej na Skierniewicką w 1990 roku. Traciła jednak pasażerów, co najpierw objawiło się likwidacją kursów świątecznych, potem jej zawieszaniem na okres wakacji, a na koniec ostateczną likwidacją linii z dniem 1 września 1992 roku. W trakcie budowy centralnego odcinka II linii metra przewidywano, że po zakończeniu tej inwestycji nowo utworzona linia 11 przejmie część trasy linii 8 i połączy Osiedle Górczewska przez Powstańców Śląskich, Wolską, Okopową i Towarową na Placem Narutowicza, a po wybudowaniu nowej trasy na Powstańców Śląskich wydłużona zostanie przez Powstańców Śląskich, al. Reymonta, Wólczyńską i Nocznickiego na Metro Młociny. W lutym 2015 roku okazało się jednak, że nowe torowisko na ul. Powstańców Śląskich zostanie uruchomione wcześniej niż II linia metra, wobec czego linia 11 została uruchomiona 14 lutego 2015 roku i uruchomiono ją od razu na trasie z Metra Młociny przez Bemowo i następnie po zmienionej trasie od ul. Prostej na wprost i dalej al. Jana Pawła II i Popiełuszki na Metro Marymont. Zmiana ta została wprowadzona w związku z planowanym wyłączeniem ruchu tramwajowego na ul. Wołoskiej, gdzie trwa przebudowa ulicy i torowisk. Po zakończeniu tych prac linia zostanie skrócona do Ronda Daszyńskiego.
Linię 11 przywrócono do ruchu 18 stycznia 1940 roku na trasie z Młynarskiej na Plac Starynkiewicza wzdłuż Chłodnej i Żelaznej, a potem stopniowo wydłużano ją aż do Placu Zbawiciela przez ul. 6 Sierpnia. W międzyczasie, w związku z utworzeniem getta, przeniesiono jej trasę z ul. Żelaznej na ul. Towarową. W 1943 roku przedłużono jej trasę na zachód do Cmentarza Wolskiego, jednak w 1944 roku ponownie skierowano ją na dawną pętlę Bema, przywracając też w międzyczasie kursowanie linii przez ul. Żelazną.
Ponownie uruchomiono ją 29 listopada 1945 roku na trasie z Bema przez Wolską, Towarową i Aleje Jerozolimskie na Plac Starynkiewicza, 21 lipca 1946 roku przedłużono ją do ul. Marszałkowskiej i na Plac Zbawiciela, a przez następne dwa lata, w związku z przekuwaniem torów z rozstawu 1525 mm na 1435 mm, kilkukrotnie zmieniano jej trasę, aż do 21 czerwca 1948 roku, kiedy to przeniesiono jej kursowanie na tory o nowym prześwicie. Skierowano ją wówczas na trasę ze Staszica przez Wolską, Chłodną, Żelazną, Aleje Jerozolimskie, Chałubińskiego i Nowowiejską na Plac Zbawiciela. Po przekuciu torów na ul. Bema linia powróciła na pętlę Bema, a w 1949 roku przeniesiono ją na nowo wybudowane torowiska w al. Świerczewskiego, z której skręcała w Żelazną i jechała dalej własną trasą. Kolejna większa zmiana miała miejsce w 1954 roku, kiedy to linię 11 wydłużono wzdłuż ul. Puławskiej na Wierzbno. Po przebudowie ul. Bema w 1955 roku "jedenastka" tułała się po różnych tymczasowych pętlach na Woli aż do 1961 roku, kiedy to na stałe przydzielono jej kraniec Kasprzaka (Szpital Wolski) u zbiegu Skierniewickiej i Kasprzaka. Jednocześnie wprowadzono dla linii wariantowe podjazdy wzdłuż Woronicza na Służewiec. W 1963 roku zachodni kraniec linii 11 przeniesiono na pętlę Osiedle Wolska, skąd linia kursowała al. Prymasa Tysiąclecia, Kasprzaka, Prostą i Towarową w kierunku Królikarni. W 1964 roku jednak skierowano "jedenastkę" wzdłuż nowej trasy od ul. Prostej przez Marchlewskiego, Stawki i Mickiewicza na Marymont.
W 1968 roku północny kraniec przeniesiono na Piaski w związku z otwarciem nowego torowiska na ul. Broniewskiego, a 18 lipca 1977 roku znacznie wydłużono trasę wzdłuż ul. Wolskiej do Cmentarza Wolskiego na zachodzie oraz przez ul. Wólczyńską do Huty na północy. Od tego czasu linia nie przechodziła większych zmian, nie licząc przeniesienia z al. Rewolucji Październikowej na Skierniewicką w 1990 roku. Traciła jednak pasażerów, co najpierw objawiło się likwidacją kursów świątecznych, potem jej zawieszaniem na okres wakacji, a na koniec ostateczną likwidacją linii z dniem 1 września 1992 roku. W trakcie budowy centralnego odcinka II linii metra przewidywano, że po zakończeniu tej inwestycji nowo utworzona linia 11 przejmie część trasy linii 8 i połączy Osiedle Górczewska przez Powstańców Śląskich, Wolską, Okopową i Towarową na Placem Narutowicza, a po wybudowaniu nowej trasy na Powstańców Śląskich wydłużona zostanie przez Powstańców Śląskich, al. Reymonta, Wólczyńską i Nocznickiego na Metro Młociny. W lutym 2015 roku okazało się jednak, że nowe torowisko na ul. Powstańców Śląskich zostanie uruchomione wcześniej niż II linia metra, wobec czego linia 11 została uruchomiona 14 lutego 2015 roku i uruchomiono ją od razu na trasie z Metra Młociny przez Bemowo i następnie po zmienionej trasie od ul. Prostej na wprost i dalej al. Jana Pawła II i Popiełuszki na Metro Marymont. Zmiana ta została wprowadzona w związku z planowanym wyłączeniem ruchu tramwajowego na ul. Wołoskiej, gdzie trwa przebudowa ulicy i torowisk. Po zakończeniu tych prac linia zostanie skrócona do Ronda Daszyńskiego.
 |
| "Jedenastka" historycznie (grafika: Mikiapole3 CC BY 3.0, warszawa.wikia.com) |
 |
| Tramwaj linii 11 w centrum Warszawy ( (grafika: Mikiapole3 CC BY 3.0, warszawa.wikia.com) |