We wtorek, 27 września, swoje 160. urodziny obchodziła linia kolejowa 271, łącząca Poznań z Wrocławiem. Okazja ta dała początek bardzo ciekawej współpracy, która, kto wie, może będzie kontynuowana? Felieton jubileuszowy o linii 271 przygotował Luca Salieri, dlatego podwójnie proszę o szanowanie tego tekstu w całości, także jeśli chodzi o załączony materiał fotograficzny. Zapraszam do lektury!
"Był rok 1853. Na ziemiach zachodnich stosunkowo szybko zaczęła rozwijać się sieć kolejowa. Wrocław posiadał już wtedy 4 linie kolejowe; zbudowaną w 1842 r. Kolej Górnośląską, w 1843 – Kolej Świdnicko-Świebodzką, w 1844 r. – Kolej Dolnośląsko-Marchijską i 1848 biegnącą po poziomie terenu linię kolejową (Verbindungsbahn – kolej łączącą) łączącą ze sobą zaplecze dworców Dolnośląsko–Marchijskiego i Świebodzkiego. W ten sposób połączono ze sobą linie tworząc namiastkę sieci kolejowej w mieście i centralnego węzła kolejowego Śląska, a Dworzec Górnośląski przekształcono w przelotowy.
Potrzebą było połączenie Śląska z Wielkopolską. W 1853 roku podjęta została decyzja o budowie linii kolejowej łączącej Wrocław z Poznaniem (d. Kolej Poznańska). Koncesję na budowę uzyskała Kolej Górnośląska (Oberschlesische Eisenbahn Gesellschaft) i to ona rozpoczęła w Lesznie budowę jednocześnie w trzech kierunkach: do Wrocławia, do Poznania i do Głogowa co zdaniem inwestorów miało przyspieszyć prace nad połączeniem dwóch regionów.
Pierwsza została ukończona linia z Leszna do Wrocławia i Poznania. Pierwsza próbna lokomotywa parowa wjechała na dworzec leszczyński od strony Rawicza 27 września 1856 roku, a pierwszy regularny kurs składu miał miejsce 27 października 1856 r. Uroczyste otwarcie linii z udziałem władz miejskich i mieszkańców nastąpiło 29 października 1856 r.
Czas przejazdu składów może nie był rewelacyjny, bo rozkład z 1862 roku podaje, że pociąg w Wrocławia do Poznania przez Leszno jechał 4h i 45 min. (Wrocław 07:45, Leszno 10:19, Poznań 12:30) ale za to Poznań i Leszno miały skomunikowanie z Krakowem i dalej z Wiedniem, natomiast Wrocław z Bydgoszczą.
W dwudziestoleciu międzywojennym stacja kolejowa w Lesznie pełniła funkcję stacji z kontrolą graniczną. Na obecnej linii kolejowej 271 granica państwa była na linii dzisiejszej granicy województw: wielkopolskiego i dolnośląskiego.
Granicę przekraczały 2 pociągi osobowe oraz pociąg pospieszny 801/802 relacji Wrocław – Gdańsk – Wrocław. Do Rawicza docierały również 2 pociągi osobowe z Poznania.
Wraz z budową kolei Wrocław - Poznań powstawały też budynki stacji. We Wrocławiu zdecydowano się zastąpić skromny i zbyt mały Dworzec Górnośląski nowym, okazałym budynkiem, który dodatkowo miał pomieścić pomieszczenia administracyjne kolei. Od podstaw zbudowano dworzec w Lesznie. Pierwszy został oddany do użytku podróżnych w niecały rok po uruchomieniu linii kolejowej i ze względu na układ torów powstał jako dworzec przelotowy. Mimo że dużo mniejszy, zbudowany w stylu neogotyku angielskiego, charakterem przypominał dworzec kolejowy we Wrocławiu. Przypuszcza się, że właśnie wrocławski dworzec mógł inspirować twórcę dworca w Lesznie. Wilhelm Grapow opublikował projekt wrocławski w Atlas zur Zeitschrift für Bauwesen t. 10, co zapewne przyczyniło się do naśladownictwa tego obiektu.
Leszczyński dworzec przechodził jeszcze trzy duże rozbudowy, pierwszą w 1899 roku, kolejną w 1905 roku i ostatnią w latach 1941 – 1944. Mimo to, sam dworzec był bardzo urozmaicony i malowniczy z rozczłonkowanymi wieżyczkami z krenelażem. Taki stan zachował się do lat 70. XX wieku.
Decyzją Dyrekcji Okręgowej Kolei Państwowych w Poznaniu z 1968 r. stary, neogotycki budynek dworca został zburzony i na jego miejsce w latach 1969 – 1971 postawiono nowy budynek w stylu modernizmu. W wyniku przebudowy całkowicie zmieniła się bryła dworca. Nic nie pozostało z neogotyckiego budynku. Zastąpiony on został przez obiekt o wysokiej kubaturze, bryłowy, będący połączeniem betonu i przeszklonych ścian.
Od marca 2010 do stycznia 2012 roku trwała przebudowa i remont dworca w Lesznie. Bryła budynku pozostała w zasadzie bez zmian. Zmienił się natomiast układ i lokalizacja kas biletowych (włącznie z utworzeniem kasy przystosowanej dla osób na wózkach inwalidzkich), punktów handlowych oraz poczekalni. Na piętrze powstał punkt widokowy, zamontowana została winda oraz drzwi automatyczne w wejściu głównym oraz wejściach na perony.
Dzięki modernizacji przeprowadzonej przez PKP dworzec w Lesznie został finalistą plebiscytu "Modernizacja Roku 2011" jako przykład obiektu wybudowanego w latach 70. ubiegłego stulecia, który po modernizacji zyskał nowe oblicze.
Od 2010 roku PKP PLK prowadzi modernizację linii kolejowej z przystosowaniem jej do vmax 160 km/h. Przewidziany koniec prac jest w roku 2020, tak więc miejmy nadzieje, że obchody 165 urodzin linii kolejowej 271 będziemy już obchodzili kiedy będzie w pełni zmodernizowana, przystosowana do prędkości 160 km/h i będą po niej z taką prędkością jeździć składy różnych przewoźników kolejowych zaspokajając popyt na mobilność nie tylko mieszkańców samego Leszna ale też regionu leszczyńskiego i aglomeracji Leszno oraz subregionu wielkopolsko-lubusko-dolnośląskiego."
"Był rok 1853. Na ziemiach zachodnich stosunkowo szybko zaczęła rozwijać się sieć kolejowa. Wrocław posiadał już wtedy 4 linie kolejowe; zbudowaną w 1842 r. Kolej Górnośląską, w 1843 – Kolej Świdnicko-Świebodzką, w 1844 r. – Kolej Dolnośląsko-Marchijską i 1848 biegnącą po poziomie terenu linię kolejową (Verbindungsbahn – kolej łączącą) łączącą ze sobą zaplecze dworców Dolnośląsko–Marchijskiego i Świebodzkiego. W ten sposób połączono ze sobą linie tworząc namiastkę sieci kolejowej w mieście i centralnego węzła kolejowego Śląska, a Dworzec Górnośląski przekształcono w przelotowy.
Potrzebą było połączenie Śląska z Wielkopolską. W 1853 roku podjęta została decyzja o budowie linii kolejowej łączącej Wrocław z Poznaniem (d. Kolej Poznańska). Koncesję na budowę uzyskała Kolej Górnośląska (Oberschlesische Eisenbahn Gesellschaft) i to ona rozpoczęła w Lesznie budowę jednocześnie w trzech kierunkach: do Wrocławia, do Poznania i do Głogowa co zdaniem inwestorów miało przyspieszyć prace nad połączeniem dwóch regionów.
Pierwsza została ukończona linia z Leszna do Wrocławia i Poznania. Pierwsza próbna lokomotywa parowa wjechała na dworzec leszczyński od strony Rawicza 27 września 1856 roku, a pierwszy regularny kurs składu miał miejsce 27 października 1856 r. Uroczyste otwarcie linii z udziałem władz miejskich i mieszkańców nastąpiło 29 października 1856 r.
Czas przejazdu składów może nie był rewelacyjny, bo rozkład z 1862 roku podaje, że pociąg w Wrocławia do Poznania przez Leszno jechał 4h i 45 min. (Wrocław 07:45, Leszno 10:19, Poznań 12:30) ale za to Poznań i Leszno miały skomunikowanie z Krakowem i dalej z Wiedniem, natomiast Wrocław z Bydgoszczą.
W dwudziestoleciu międzywojennym stacja kolejowa w Lesznie pełniła funkcję stacji z kontrolą graniczną. Na obecnej linii kolejowej 271 granica państwa była na linii dzisiejszej granicy województw: wielkopolskiego i dolnośląskiego.
Granicę przekraczały 2 pociągi osobowe oraz pociąg pospieszny 801/802 relacji Wrocław – Gdańsk – Wrocław. Do Rawicza docierały również 2 pociągi osobowe z Poznania.
Wraz z budową kolei Wrocław - Poznań powstawały też budynki stacji. We Wrocławiu zdecydowano się zastąpić skromny i zbyt mały Dworzec Górnośląski nowym, okazałym budynkiem, który dodatkowo miał pomieścić pomieszczenia administracyjne kolei. Od podstaw zbudowano dworzec w Lesznie. Pierwszy został oddany do użytku podróżnych w niecały rok po uruchomieniu linii kolejowej i ze względu na układ torów powstał jako dworzec przelotowy. Mimo że dużo mniejszy, zbudowany w stylu neogotyku angielskiego, charakterem przypominał dworzec kolejowy we Wrocławiu. Przypuszcza się, że właśnie wrocławski dworzec mógł inspirować twórcę dworca w Lesznie. Wilhelm Grapow opublikował projekt wrocławski w Atlas zur Zeitschrift für Bauwesen t. 10, co zapewne przyczyniło się do naśladownictwa tego obiektu.
Leszczyński dworzec przechodził jeszcze trzy duże rozbudowy, pierwszą w 1899 roku, kolejną w 1905 roku i ostatnią w latach 1941 – 1944. Mimo to, sam dworzec był bardzo urozmaicony i malowniczy z rozczłonkowanymi wieżyczkami z krenelażem. Taki stan zachował się do lat 70. XX wieku.
Decyzją Dyrekcji Okręgowej Kolei Państwowych w Poznaniu z 1968 r. stary, neogotycki budynek dworca został zburzony i na jego miejsce w latach 1969 – 1971 postawiono nowy budynek w stylu modernizmu. W wyniku przebudowy całkowicie zmieniła się bryła dworca. Nic nie pozostało z neogotyckiego budynku. Zastąpiony on został przez obiekt o wysokiej kubaturze, bryłowy, będący połączeniem betonu i przeszklonych ścian.
Od marca 2010 do stycznia 2012 roku trwała przebudowa i remont dworca w Lesznie. Bryła budynku pozostała w zasadzie bez zmian. Zmienił się natomiast układ i lokalizacja kas biletowych (włącznie z utworzeniem kasy przystosowanej dla osób na wózkach inwalidzkich), punktów handlowych oraz poczekalni. Na piętrze powstał punkt widokowy, zamontowana została winda oraz drzwi automatyczne w wejściu głównym oraz wejściach na perony.
Dzięki modernizacji przeprowadzonej przez PKP dworzec w Lesznie został finalistą plebiscytu "Modernizacja Roku 2011" jako przykład obiektu wybudowanego w latach 70. ubiegłego stulecia, który po modernizacji zyskał nowe oblicze.
Od 2010 roku PKP PLK prowadzi modernizację linii kolejowej z przystosowaniem jej do vmax 160 km/h. Przewidziany koniec prac jest w roku 2020, tak więc miejmy nadzieje, że obchody 165 urodzin linii kolejowej 271 będziemy już obchodzili kiedy będzie w pełni zmodernizowana, przystosowana do prędkości 160 km/h i będą po niej z taką prędkością jeździć składy różnych przewoźników kolejowych zaspokajając popyt na mobilność nie tylko mieszkańców samego Leszna ale też regionu leszczyńskiego i aglomeracji Leszno oraz subregionu wielkopolsko-lubusko-dolnośląskiego."
 |
| Dworzec w Lesznie dziś... (fot. Luca Salieri) |
 |
| ... i w roku 1977 (fot. Luca Salieri) |
 |
| Bardzo dobrze, że dworzec został wyremontowany, bo wyglądał... średnio (fot. Luca Salieri) |
 |
| Tak wyglądał stary budynek dworca kolejowego w Lesznie. Szkoda tej neogotyckiej budowli (fot. Luca Salieri) |
 |
| Rozkład jazdy z roku 1862 (fot. Luca Salieri) |