Dworzec kolejowy w Oławie to największa stacja na linii kolejowej 132 licząc od Wrocławia Głównego. Stanowi ona granicę tzw. Dużej Aglomeracji Wrocławskiej. Jej położenie nie jest szczególnie fortunne – najsilniej rozbudowane dzielnice mieszkaniowe rozlokowane są bowiem z drugiej strony miasta, za Odrą i na wylocie do Wrocławia.
Stacja została otwarta 22 maja 1842 wraz z pierwszą częścią linii Wrocław Górnośląski – Bytom. Podobnie jak całe miasto nosiła wówczas nazwę Ohlau. Jeszcze w tym samym roku Oława zyskała połączenie z Brzegiem, natomiast w roku 1843 trasę przedłużono do Opola. Stacja, mimo swojego położenia, cieszy się względnym powodzeniem. Zatrzymują się tam pociągi regionalne oraz składy dalekobieżne w kierunku Warszawy, Śląska i wschodniej Polski.
Stacja składa się z dwóch peronów. Przy peronie 1 przechodzi tor zasadniczy w kierunku Wrocławia, a przy peronie 2 znajduje się tor zasadniczy w kierunku Opola oraz tor dodatkowy. Stacja ma więc 3 krawędzie peronowe. Budynek dworca, choć nie sprawia takiego wrażenia, jest już mocno wiekowy. W ramach modernizacji magistrali E-30 wyremontowano gruntownie całą stację, a także budynek dworca. Na peronach znajdują się w dalszym ciągu drewniane, długie wiaty takie, jakie postawiono tu w XIX wieku. Na peron 2 dojście zapewnia przejście podziemne.
![]()
![]()
Stacja została otwarta 22 maja 1842 wraz z pierwszą częścią linii Wrocław Górnośląski – Bytom. Podobnie jak całe miasto nosiła wówczas nazwę Ohlau. Jeszcze w tym samym roku Oława zyskała połączenie z Brzegiem, natomiast w roku 1843 trasę przedłużono do Opola. Stacja, mimo swojego położenia, cieszy się względnym powodzeniem. Zatrzymują się tam pociągi regionalne oraz składy dalekobieżne w kierunku Warszawy, Śląska i wschodniej Polski.
Stacja składa się z dwóch peronów. Przy peronie 1 przechodzi tor zasadniczy w kierunku Wrocławia, a przy peronie 2 znajduje się tor zasadniczy w kierunku Opola oraz tor dodatkowy. Stacja ma więc 3 krawędzie peronowe. Budynek dworca, choć nie sprawia takiego wrażenia, jest już mocno wiekowy. W ramach modernizacji magistrali E-30 wyremontowano gruntownie całą stację, a także budynek dworca. Na peronach znajdują się w dalszym ciągu drewniane, długie wiaty takie, jakie postawiono tu w XIX wieku. Na peron 2 dojście zapewnia przejście podziemne.
