Częstochowskie tramwaje osiągnęły wiek przedemerytalny - skończyły 60 lat. To wciąż jedna z najmłodszych sieci tramwajowych w Polsce. Mało kto pamięta jednak o tym, że historia komunikacji szynowej w tym mieście rozpoczęła się jeszcze XIX, gdy w roku 1897 zrodził się pierwszy pomysł uruchomienia tramwajów elektrycznych.
Pierwszy projekt, według oficjalnej koncepcji z 1901 roku, zakładał budowę sieci stworzonej w czterech linii. Tramwaje miały wówczas docierać nawet pod Jasną Górę, czyli kursować po mieście w poprzek. Koncepcja potem nieco się zmieniła, a ostatecznie, wskutek sprzeciwu wyższych władz, nic z tego nie wyszło. Także kolejny projekt, przedstawiony przez Geogre'a Franza Poule, nie doczekał się realizacji. W 1908 roku, w związku z Wystawą Przemysłu i Rolnictwa, pojawił się kolejny projekt sieci tramwajów elektrycznych (konkurencyjny projekt tramwaju konnego odrzucono na wstępie), według którego trzy linie miały łączyć Dworzec Główny z Jasną Górą, Elanexem i dworcem Kolei Herbskiej. Na realizację inwestycji nie zgodził się jednak urząd gubernialny w Piotrkowie. Realizację koncepcji z 1913 roku, a więc kolejnej, przerwała I wojna światowa. Kolejne plany stworzenia w Częstochowie sieci tramwajowej pojawiły się mniej więcej w połowie lat 20. XX wieku. Najpierw, w roku 1924, zamierzało tego dokonać francuskie Towarzystwo Socciete d'Enterprises Elektriques en Pologne, z kolei w roku 1926 pojawił się pomysł budowy sieci tramwajów wąskotorowych, składającej się z pięciu linii. Pierwszego z nich nie udało się dopiąć, drugi zaś nie został zrealizowany z powodu kryzysu gospodarczego.
I tak Częstochowie przyszło czekać na tramwaje do końca lat 50. ubiegłego stulecia. Dopiero rozbudowa Huty Częstochowa i rosnące znaczenie przemysłowe miasta spowodowały, że w roku 1951 podjęto decyzję o budowie linii tramwajowej, łączącej największe osiedla północnych dzielnic z Hutą właśnie. Do prac przystąpiono w roku 1955, i trwały one blisko cztery lata ze względu na konieczność budowy mostu i przeprowadzenia licznych wyburzeń. Dodatkowo sprawę komplikowały kłopoty finansowe i trudności geologiczne. Pierwszym odcinkiem, o długości 7,1 kilometra, tramwaje zaczęły kursować 8 marca 1959 roku. Wówczas kursowało sześć składów, złożonych z wagonów Konstal 4N i 4ND. Początkowo park taborowy składał się z 39 wagonów. Potem pojawiły się wagony 102Na, dalej 105Na, a potem to już wiecie jak było.
Dziś sieć to trzy linie, kursujące z Dzielnicy Północ do Kucelina (linia 1), Rakowa (linia 2) i Stadionu na Rakowie (linia 3). Co więcej, centralna część sieci poddana zostanie modernizacji. W planach jest także wybudowanie kolejnych odcinków, jak na przykład torowiska do dzielnicy Parkitka. Wypada życzyć tramwajom w Częstochowie kolejnych owocnych lat oraz dynamicznego rozwoju pod względem infrastruktury i taboru.
![]()
Pierwszy projekt, według oficjalnej koncepcji z 1901 roku, zakładał budowę sieci stworzonej w czterech linii. Tramwaje miały wówczas docierać nawet pod Jasną Górę, czyli kursować po mieście w poprzek. Koncepcja potem nieco się zmieniła, a ostatecznie, wskutek sprzeciwu wyższych władz, nic z tego nie wyszło. Także kolejny projekt, przedstawiony przez Geogre'a Franza Poule, nie doczekał się realizacji. W 1908 roku, w związku z Wystawą Przemysłu i Rolnictwa, pojawił się kolejny projekt sieci tramwajów elektrycznych (konkurencyjny projekt tramwaju konnego odrzucono na wstępie), według którego trzy linie miały łączyć Dworzec Główny z Jasną Górą, Elanexem i dworcem Kolei Herbskiej. Na realizację inwestycji nie zgodził się jednak urząd gubernialny w Piotrkowie. Realizację koncepcji z 1913 roku, a więc kolejnej, przerwała I wojna światowa. Kolejne plany stworzenia w Częstochowie sieci tramwajowej pojawiły się mniej więcej w połowie lat 20. XX wieku. Najpierw, w roku 1924, zamierzało tego dokonać francuskie Towarzystwo Socciete d'Enterprises Elektriques en Pologne, z kolei w roku 1926 pojawił się pomysł budowy sieci tramwajów wąskotorowych, składającej się z pięciu linii. Pierwszego z nich nie udało się dopiąć, drugi zaś nie został zrealizowany z powodu kryzysu gospodarczego.
I tak Częstochowie przyszło czekać na tramwaje do końca lat 50. ubiegłego stulecia. Dopiero rozbudowa Huty Częstochowa i rosnące znaczenie przemysłowe miasta spowodowały, że w roku 1951 podjęto decyzję o budowie linii tramwajowej, łączącej największe osiedla północnych dzielnic z Hutą właśnie. Do prac przystąpiono w roku 1955, i trwały one blisko cztery lata ze względu na konieczność budowy mostu i przeprowadzenia licznych wyburzeń. Dodatkowo sprawę komplikowały kłopoty finansowe i trudności geologiczne. Pierwszym odcinkiem, o długości 7,1 kilometra, tramwaje zaczęły kursować 8 marca 1959 roku. Wówczas kursowało sześć składów, złożonych z wagonów Konstal 4N i 4ND. Początkowo park taborowy składał się z 39 wagonów. Potem pojawiły się wagony 102Na, dalej 105Na, a potem to już wiecie jak było.
Dziś sieć to trzy linie, kursujące z Dzielnicy Północ do Kucelina (linia 1), Rakowa (linia 2) i Stadionu na Rakowie (linia 3). Co więcej, centralna część sieci poddana zostanie modernizacji. W planach jest także wybudowanie kolejnych odcinków, jak na przykład torowiska do dzielnicy Parkitka. Wypada życzyć tramwajom w Częstochowie kolejnych owocnych lat oraz dynamicznego rozwoju pod względem infrastruktury i taboru.
