Metro w Amsterdamie do swoista hybryda klasycznego metra ciężkiego i lekkiej kolei, a nawet szybkiego tramwaju. Jego historia zaczęła się w październiku 1977 roku. Metro łączy centrum miasta z dzielnicami południowymi, miastem Amstelveen, a uruchomiona w tym roku linia przecina centrum w drodze z południa na północ. Sieć liczy w tej chwili ponad 52 kilometry z 58 stacjami.
Nasza dzisiejsza bohaterka, linia M50, uruchomiona została 1 lipca 1997 roku jako Ringlijn, i pierwotnie miała uchodzić za szybki tramwaj okrężny. Linia omija centrum od południa, łącząc stację Isolatorweg na północy miasta z dworcem południowym (Station Zuid), gdzie rozpoczyna się jej wspólny odcinek z linią M51 (do Overamstel) i dalej z linią M54 (odcinek Van Der Maderweg - Gein). Choć na linii kursują pociągi przypominające raczej lekkie metro, są one zasilane za pomocą trzeciej szyny. W planach jest przedłużenie linii z Isolatorweg do Dworca Centralnego, by domknąć koło wokół miasta.
Linia liczy 20,1 kilometra długości i 20 stacji. Oznaczona jest kolorem zielonym. Właściwie w całości przebiega na estakadach, ani na moment nie schodząc pod ziemię.
Nasza dzisiejsza bohaterka, linia M50, uruchomiona została 1 lipca 1997 roku jako Ringlijn, i pierwotnie miała uchodzić za szybki tramwaj okrężny. Linia omija centrum od południa, łącząc stację Isolatorweg na północy miasta z dworcem południowym (Station Zuid), gdzie rozpoczyna się jej wspólny odcinek z linią M51 (do Overamstel) i dalej z linią M54 (odcinek Van Der Maderweg - Gein). Choć na linii kursują pociągi przypominające raczej lekkie metro, są one zasilane za pomocą trzeciej szyny. W planach jest przedłużenie linii z Isolatorweg do Dworca Centralnego, by domknąć koło wokół miasta.
Linia liczy 20,1 kilometra długości i 20 stacji. Oznaczona jest kolorem zielonym. Właściwie w całości przebiega na estakadach, ani na moment nie schodząc pod ziemię.
 |
| fot. Isaac Grove-Orsini (Pinterest) |