Karpacz, serce Karkonoszy. To z tej miejscowości najbliżej jest na Śnieżkę, a miasteczko rozpoznawalne jest do dziś jako jedna z narciarskich stolic Polski.
Linia kolejowa, numerowana jako 340, z Mysłakowic do Karpacza została otwarta 29 czerwca 1895 roku. W tamtym czasie zwana była Kolejką Karkonoską. Linia jest krótka, liczy niespełna 7 kilometrów. Pierwszy odświętnie udekorowany pociąg wjechał na końcową stację tego dnia dokładnie o 17:13. Ruch regularny zainaugurowano z dniem 1 lipca. Otwarcie linii kolejowej przyczyniło się okolicy, bo doprowadziło do znacznego zwiększenia ruchu turystycznego na przełomie wieków w Karpaczu i okolicach. Wówczas stacja nosiła nazwę Krummhübel. W roku 1924, w miejsce starego budynku dworca, zaczął powstawać istniejący do dziś, przyległy od południa do poprzednika, obiekt. Nowy dworzec zaczął działać rok później. To, że dworzec kolejowy znalazł się na przedmieściach Karpacza, a nie bardziej na południe, a bliżej zabudowań, związane jest głównie z osoba potentata gastronomicznego, Fritza Exnera, który sprzeciwiał się budowie stacji w południowej części miasta ze względu na fakt, że wówczas wszystkie lokale położone poniżej budynku dworca znalazłyby się w trudnej sytuacji materialnej. Po II wojnie światowej nazwa stacji zmieniła się na kilka miesięcy na Krzywa Góra, a od 1946 nosi obecną nazwę.
W ramach budowy linii powstał specjalny peron Kolejki Karkonoskiej na stacji Mysłakowice przystanek Mysłakowice Orzeł na żądanie Hotelu Zillerthal, główna stacja Kolejki Karkonoskiej w Miłkowie (z pełnym zapleczem technicznym, jak lokomotywownia), oraz przystanki Brzezie Karkonoskie i końcowy w Karpacz. Kolejka w późniejszych latach stała się bardzo dochodowa. W roku 1909 dochody prawie dwukrotnie przewyższały koszty jest utrzymania. W związku z elektryfikacją w roku 1932 linii Jelenia Góra – Kowary, w 1934 roku Deutsche Reichsbahn we współpracy z właścicielami Kolejki Karkonoskiej przeprowadzili elektryfikację także trasy do Karpacza. Pierwszy planowy pociąg elektryczny na omawianej linii pojawił się 29 czerwca 1934.
Trakcja elektryczna przetrwała do 8 lipca 1945 roku, kiedy to na podstawie porozumienia między Polską a ZSRR z 8 lipca 1945 zdemontowano trakcję elektryczną w ramach reparacji wojennych. I choć w latach 80. znów planowano elektryfikację linii, nigdy do tego nie doszło. W tym okresie zaprzestano także ruchu towarowego na trasie.
Pociągi pasażerskie kursowały do Karpacza do 2 kwietnia 2000 roku, kiedy na fali wielkich cięć na sieci PKP ruch zawieszono. Do listopada prowadzono jeszcze okazjonalne pociągi specjalne, a z dniem 23 listopada 2000 roku linię zamknięto zupełnie. Do końca trasę obsługiwały pociągi zestawiane z wagonów i lokomotyw spalinowych, Jeszcze przez I wojną światową planowano wydłużyć linię dalej, przez Karpacz Górny do samej Śnieżki. Było to jednak ostatecznie mało prawdopodobne ze względu na usytuowanie końcowej stacji. Sam dworzec, mimo że ładny, popadał w ruinę. Na szczęście w roku 2008 budynek stacji przejęło miasto, i po remoncie urządzono tam Muzeum Zabawek, które działa od czerwca 2012 roku. Budynek, zlokalizowany wzdłużnie do torowiska, jest rozległy, ale stosunkowo niski. W ramach remontu dołożono dodatkowe, przednie skrzydło, zachowując stylistykę całości. Charakterystyczne dla niego są jaskółki z półkolistymi oknami. Nad jedynym peronem rozciągnięta jest obszerna, wsparta na stalowej konstrukcji, wiata peronowa.
Według ostatniego rozkładu jazdy na linii kursowały 4 pary pociągów do i z Jeleniej Góry, z czego poranny tylko w dni robocze, a wieczorny tylko w sezonie wakacyjnym i zimowym. Czas przejazdy 17 kilometrów wynosił, ze względu na fatalny stan techniczny, aż 40 minut. Rozkład opatrzony był komentarzem, że ruch może być wstrzymany po ogłoszeniu.
Linia kolejowa, numerowana jako 340, z Mysłakowic do Karpacza została otwarta 29 czerwca 1895 roku. W tamtym czasie zwana była Kolejką Karkonoską. Linia jest krótka, liczy niespełna 7 kilometrów. Pierwszy odświętnie udekorowany pociąg wjechał na końcową stację tego dnia dokładnie o 17:13. Ruch regularny zainaugurowano z dniem 1 lipca. Otwarcie linii kolejowej przyczyniło się okolicy, bo doprowadziło do znacznego zwiększenia ruchu turystycznego na przełomie wieków w Karpaczu i okolicach. Wówczas stacja nosiła nazwę Krummhübel. W roku 1924, w miejsce starego budynku dworca, zaczął powstawać istniejący do dziś, przyległy od południa do poprzednika, obiekt. Nowy dworzec zaczął działać rok później. To, że dworzec kolejowy znalazł się na przedmieściach Karpacza, a nie bardziej na południe, a bliżej zabudowań, związane jest głównie z osoba potentata gastronomicznego, Fritza Exnera, który sprzeciwiał się budowie stacji w południowej części miasta ze względu na fakt, że wówczas wszystkie lokale położone poniżej budynku dworca znalazłyby się w trudnej sytuacji materialnej. Po II wojnie światowej nazwa stacji zmieniła się na kilka miesięcy na Krzywa Góra, a od 1946 nosi obecną nazwę.
Trakcja elektryczna przetrwała do 8 lipca 1945 roku, kiedy to na podstawie porozumienia między Polską a ZSRR z 8 lipca 1945 zdemontowano trakcję elektryczną w ramach reparacji wojennych. I choć w latach 80. znów planowano elektryfikację linii, nigdy do tego nie doszło. W tym okresie zaprzestano także ruchu towarowego na trasie.
Pociągi pasażerskie kursowały do Karpacza do 2 kwietnia 2000 roku, kiedy na fali wielkich cięć na sieci PKP ruch zawieszono. Do listopada prowadzono jeszcze okazjonalne pociągi specjalne, a z dniem 23 listopada 2000 roku linię zamknięto zupełnie. Do końca trasę obsługiwały pociągi zestawiane z wagonów i lokomotyw spalinowych, Jeszcze przez I wojną światową planowano wydłużyć linię dalej, przez Karpacz Górny do samej Śnieżki. Było to jednak ostatecznie mało prawdopodobne ze względu na usytuowanie końcowej stacji. Sam dworzec, mimo że ładny, popadał w ruinę. Na szczęście w roku 2008 budynek stacji przejęło miasto, i po remoncie urządzono tam Muzeum Zabawek, które działa od czerwca 2012 roku. Budynek, zlokalizowany wzdłużnie do torowiska, jest rozległy, ale stosunkowo niski. W ramach remontu dołożono dodatkowe, przednie skrzydło, zachowując stylistykę całości. Charakterystyczne dla niego są jaskółki z półkolistymi oknami. Nad jedynym peronem rozciągnięta jest obszerna, wsparta na stalowej konstrukcji, wiata peronowa.
Według ostatniego rozkładu jazdy na linii kursowały 4 pary pociągów do i z Jeleniej Góry, z czego poranny tylko w dni robocze, a wieczorny tylko w sezonie wakacyjnym i zimowym. Czas przejazdy 17 kilometrów wynosił, ze względu na fatalny stan techniczny, aż 40 minut. Rozkład opatrzony był komentarzem, że ruch może być wstrzymany po ogłoszeniu.
 |
| Tak stacja wyglądała przed remontem (fot. www.e-karpacz.pl) |