Historia polskiej komunikacji - samolot An-24 Antonow

An-24 powstawał w kilku wersjach:

• An-24: wersja pierwotna z 44 miejscami pasażerskimi,
• An-24B: wersja 50-osobowa,
• An-24T: wersja towarowa,
• An-24P: wersja przystosowana do gaszenia pożarów,
• An-24V: 50-miejscowy samolot krótkodystansowy,
• An-24V seria II: wersja 50-miejscowa osobowo-towarowa.

W Polsce samoloty tej serii latały w barwach PLL LOT i w Siłach Powietrznych Rzeczypospolitej Polskiej. W 1966 roku do 36 Specjalnego Samodzielnego Pułku Lotniczego w Warszawie dostarczono 4 samoloty An-24W-II, po 2 egzemplarze w czerwcu i październiku. PLL LOT posiadały 20 maszyn w latach 1966-1991. Wiosną 1966 roku LOT zakupił pierwsze 10 samolotów An-24W. Dostarczone zostały w okresie od marca do czerwca 1966 roku. Otrzymały znaki rejestracyjne SP-LTA do -LTK. Wszystkie te samoloty były 48-miejscowe, ale wkrótce liczbę foteli zmniejszono do 44. Były to samoloty pierwszej odmiany produkcyjnej, czyli z pojedynczą płetwą pod tyłem kadłuba i z dwuszczelinową klapą w środkowej części płata. Samoloty te weszły na krótsze linie zagraniczne, wypierając z nich Ił-14P, oraz na linie krajowe. W listopadzie 1967 roku LOT nabył następny An-24W (SP-LTL). Był to samolot drugiej odmiany produkcyjnej - z dwoma płetwami pod tyłem kadłuba oraz poszerzoną środkową częścią płata, wyposażoną w jednoszczelinową klapę. Wszystkie następne zakupione samoloty były tej odmiany. W lipcu 1968 roku LOT otrzymał następny samolot SP-LTM. W marcu 1969 roku przybył samolot SP-LTN. W czerwcu 1969 roku natomiast LOT odkupił dwa używane samoloty An-24W (SP-LTO i SP-LTP). W 1970 roku dokupiono jeszcze jeden samolot SP-LTR, w 1972 roku SP-LTS, w 1974- SP-LTT i SP-LTU, a w 1977- SP-LTZ.

Wprowadzone w 1969 roku na linie zagraniczne samoloty Tupolew Tu-134 wyparły z nich An-24. Od jesieni 1969 roku były używane już tylko na liniach krajowych oraz częściowo na liniach do Kijowa i Pragi. Samoloty te wycofano z eksploatacji w 1991 roku. Ostatnia katastrofa An-24, która zdarzyła się 2 listopada 1988 około 32 km od lotniska Rzeszów-Jasionka, okazała się dla An-24 gwoździem do trumny i ostatecznie wymusiła rozpoczęcie programu wymiany taboru w PLL LOT.

Ze względu na napęd turbośmigłowy i dość mizerną jakość wykonania, samoloty An-24 pozostawały mocno niekomfortowe. Generowały duży, uporczywy hałas zarówno na zewnątrz, jak i wewnątrz kabiny, w czasie lotu. Trudno porównać je z Iljuszynami bądź Tupolewami, będącymi co najmniej o klasę wyżej.