Po londyńskim metrze czas na DLR, czyli Docklands Light Railway - niezależną sieć komunikacji szynowej, której otwarcie nastąpiło 31 sierpnia 1987 roku we wschodnich rejonach Londynu. Linie kolejki obsługują automatyczne wagoniki bez kabin sterowniczych.
Początkowo uruchomiono dwie trasy: Tower Gate - Island Gardens oraz Stratford - Island Gardens. W roku 1991 wybudowano tunel, dzięki któremu składy DLR dotarły do stacji Bank. Dalsza część trasy, przez Canning Town, uruchomiona została w roku 1994. 2 grudnia 2005 roku powstał odcinek do King George V, zapewniając dostęp do London City Airport. 10 stycznia 2009 roku otwarto ostatnią stację tzw. odcinka Woolwich, a mianowicie Woolwich Arsenal.
DLR to inwestycja bardzo nowoczesna. Powstawała z myślą o zapewnieniu obsługi rozbudowującego się obszaru portów londyńskich. Początkowo planowano przedłużenie tam Jubilee Line, jednak z powodów finansowych zdecydowano na tańszą lekką kolejkę. I dobrze, bo stacje DLR od początki były w pełni dostosowane do potrzeb osób niepełnosprawnych.
Początkowo uruchomiono dwie trasy: Tower Gate - Island Gardens oraz Stratford - Island Gardens. W roku 1991 wybudowano tunel, dzięki któremu składy DLR dotarły do stacji Bank. Dalsza część trasy, przez Canning Town, uruchomiona została w roku 1994. 2 grudnia 2005 roku powstał odcinek do King George V, zapewniając dostęp do London City Airport. 10 stycznia 2009 roku otwarto ostatnią stację tzw. odcinka Woolwich, a mianowicie Woolwich Arsenal.
DLR to inwestycja bardzo nowoczesna. Powstawała z myślą o zapewnieniu obsługi rozbudowującego się obszaru portów londyńskich. Początkowo planowano przedłużenie tam Jubilee Line, jednak z powodów finansowych zdecydowano na tańszą lekką kolejkę. I dobrze, bo stacje DLR od początki były w pełni dostosowane do potrzeb osób niepełnosprawnych.
 |
| fot. Andrew Grantham (CC BY 2.0) |