Na koniec cyklu o polskich tramwajach, jako że objechaliśmy już kraj wzdłuż i wszerz, zajrzyjmy jeszcze do Olsztyna, gdzie po kilkudziesięciu latach tramwaj z sukcesem reaktywowano, czyniąc tę sieć najmłodszą w kraju. Pomysł na tramwaj pojawił się w 2006 roku, na trasie pomysł Jaroty – dworzec Olsztyn Główny. W lutym 2009 roku ujawniono wyniki studium wykonalności dla projektu rozwoju komunikacji miejskiej w Olsztynie. Wynikało z niego, że wskazane jest przywrócenie w tym mieście komunikacji tramwajowej.
30 marca 2011 roku otwarto oferty w przetargu na budowę linii tramwajowej. Umowa ze zwycięskim konsorcjum FCC Construcción została podpisana 27 czerwca 2011 roku, na kwotę niemal 250 mln złotych. Formalnie budowę sieci rozpoczęto 1 marca 2012, a jej zakończenie przewidziane było na przełom czerwca i lipca 2014. Faktycznie budowa sieci tramwajowej rozpoczęła się 12 września 2012 roku wykopem wzdłuż ulicy Tadeusza Płoskiego oraz wzdłuż ulic Dworcowej i Towarowej (torowisko techniczne do zajezdni). 9 sierpnia 2013 ze względu na brak realizacji robót budowlanych w terminie, brak realizacji postanowień kontraktu, niewykonywanie poleceń inżyniera kontraktu przez FCC, miasto zerwało umowę. Po odstąpieniu od umowy kontrakt tramwajowy podzielono na pięć części:
Odcinek A: wzdłuż ulic Witosa – Płoskiego – Sikorskiego oraz odnoga jednotorowa wzdłuż ulicy Tuwima,
Odcinek B: wzdłuż ulicy Obiegowej (wraz z budową ulicy);
Odcinek C: wzdłuż ulic Żołnierskiej – Kościuszki – placu Konstytucji 3 Maja oraz tor techniczny do zajezdni wzdłuż ulic Dworcowej – Towarowej;
Odcinek D: wzdłuż ulic Piłsudskiego – 11 Listopada
Opóźnienia w kontrakcie wykorzystano na wprowadzenie kilku korekt w planach dotyczących samej linii (m.in. odnoga do Wysokiej Bramy wzdłuż alei Piłsudskiego jako ciąg dwutorowy tramwajowo-autobusowy, odsunięcie torowiska od bloków bliżej jezdni przy skrzyżowaniu ulic Witosa i Płoskiego, wprowadzenie zadaszenia w zajezdni tramwajowej). Pod koniec 2013 ogłoszono pierwsze przetargi na budowę linii, a w I połowie 2014 roku wyłoniono wykonawców poszczególnych części inwestycji.
Budowę nowej sieci zakończono na przełomie października i listopada 2015. 6 grudnia, z okazji dni otwartych zajezdni, tramwaj po raz pierwszy woził pasażerów po torowisku technicznym na Dworcowej i Towarowej. 19 grudnia została uruchomiona linia 1 na trasie Wysoka Brama – Kanta, 27 grudnia uruchomiono linię 2 z Dworca Głównego na Kanta, a 31 grudnia uruchomiono ostatnią linię – „trójkę” na trasie Dworzec Główny – Uniwersytet-Prawocheńskiego (Kortowo). Ze względu na częste spóźnienia tramwajów wkrótce zdecydowano się na wydłużenie rozkładowego czasu przejazdów na wszystkich liniach.
Linia 1 ma 6,8 km długości, najdłuższa linia 2 ma 7,4 kilometra, a najkrótsza „trójka” – 5,4 kilometra. Olsztynian wożą dwukierunkowe tramwaje Solaris Tramino.
30 marca 2011 roku otwarto oferty w przetargu na budowę linii tramwajowej. Umowa ze zwycięskim konsorcjum FCC Construcción została podpisana 27 czerwca 2011 roku, na kwotę niemal 250 mln złotych. Formalnie budowę sieci rozpoczęto 1 marca 2012, a jej zakończenie przewidziane było na przełom czerwca i lipca 2014. Faktycznie budowa sieci tramwajowej rozpoczęła się 12 września 2012 roku wykopem wzdłuż ulicy Tadeusza Płoskiego oraz wzdłuż ulic Dworcowej i Towarowej (torowisko techniczne do zajezdni). 9 sierpnia 2013 ze względu na brak realizacji robót budowlanych w terminie, brak realizacji postanowień kontraktu, niewykonywanie poleceń inżyniera kontraktu przez FCC, miasto zerwało umowę. Po odstąpieniu od umowy kontrakt tramwajowy podzielono na pięć części:
Odcinek A: wzdłuż ulic Witosa – Płoskiego – Sikorskiego oraz odnoga jednotorowa wzdłuż ulicy Tuwima,
Odcinek B: wzdłuż ulicy Obiegowej (wraz z budową ulicy);
Odcinek C: wzdłuż ulic Żołnierskiej – Kościuszki – placu Konstytucji 3 Maja oraz tor techniczny do zajezdni wzdłuż ulic Dworcowej – Towarowej;
Odcinek D: wzdłuż ulic Piłsudskiego – 11 Listopada
Opóźnienia w kontrakcie wykorzystano na wprowadzenie kilku korekt w planach dotyczących samej linii (m.in. odnoga do Wysokiej Bramy wzdłuż alei Piłsudskiego jako ciąg dwutorowy tramwajowo-autobusowy, odsunięcie torowiska od bloków bliżej jezdni przy skrzyżowaniu ulic Witosa i Płoskiego, wprowadzenie zadaszenia w zajezdni tramwajowej). Pod koniec 2013 ogłoszono pierwsze przetargi na budowę linii, a w I połowie 2014 roku wyłoniono wykonawców poszczególnych części inwestycji.
Budowę nowej sieci zakończono na przełomie października i listopada 2015. 6 grudnia, z okazji dni otwartych zajezdni, tramwaj po raz pierwszy woził pasażerów po torowisku technicznym na Dworcowej i Towarowej. 19 grudnia została uruchomiona linia 1 na trasie Wysoka Brama – Kanta, 27 grudnia uruchomiono linię 2 z Dworca Głównego na Kanta, a 31 grudnia uruchomiono ostatnią linię – „trójkę” na trasie Dworzec Główny – Uniwersytet-Prawocheńskiego (Kortowo). Ze względu na częste spóźnienia tramwajów wkrótce zdecydowano się na wydłużenie rozkładowego czasu przejazdów na wszystkich liniach.
Linia 1 ma 6,8 km długości, najdłuższa linia 2 ma 7,4 kilometra, a najkrótsza „trójka” – 5,4 kilometra. Olsztynian wożą dwukierunkowe tramwaje Solaris Tramino.
 |
| fot. Gazeta Olsztyńska |