Dworzec kolejowy Wrocław Nadodrze to jednocześnie pierwszy wrocławski dworzec Kolei Prawego Brzegu Odry i przedostatni ze wszystkich wybudowanych we Wrocławiu normalnotorowych dworców. Stacja jest położona w ciągu linii kolejowej 143 Kalety - Wrocław Mikołajów przy placu Powstańców Wielkopolskich, w dzielnicy Nadodrze. Powstał już w roku 1868, według projektu Hermanna Grapowa, jako tymczasowy. Ponieważ był zbyt daleko od centrum miasta Kolej ta zbudowała później drugi, nieistniejący już, Dworzec Miejski — w pobliżu Dworca Świebodzkiego. Proces rozbudowy dworca trwał aż do 1912 roku. Wybudowano między innymi specjalny peron — oznaczony obecnie numerem 1 — dla linii do Trzebnicy. Po wojnie, po odbudowie mostu na Widawie, został w dniu 21 lipca 1945 roku uruchomiony jako pierwszy dworzec w centrum Wrocławia. Obecnie jest to drugi co do wielkości dworzec wrocławski.
Dworzec jest doskonale skomunikowany. Ze wszystkich stron zjeżdżają się tam tramwaje i autobusy, a linie okrężne 0P i 0L mają tam swoje przystanki początkowe. Budynek dworca pozostaje czynny, podobnie jak przejście podziemne na perony. Swoją stylistyką nawiązuje nieco do bryły dworca Wrocław Główny, jednak sprawia wrażenie bardziej opasłego i fabrycznego. Cały jest wzniesiony z cegieł, czym przypomina zabudowę Górnego Śląska. Budynek ma długość 190 m nawiązując do modnych w Niemczech lat 60. dziewiętnastego wieku stylów historyzujących. Trzykondygnacyjny korpus dworca posiada trzy ryzality, z czego środkowy, czterokondygnacyjny, poprzedzony jest arkadowym portykiem. Na dworcu znajdują się 2 perony posiadające 3 krawędzie dostępne dla pociągów. Dworzec ma charakter przelotowy, zatrzymują się na nim wszystkie składy w kierunku Oleśnicy, a także te do Trzebnicy. Perony przykryte są wiatami.
Dworzec jest doskonale skomunikowany. Ze wszystkich stron zjeżdżają się tam tramwaje i autobusy, a linie okrężne 0P i 0L mają tam swoje przystanki początkowe. Budynek dworca pozostaje czynny, podobnie jak przejście podziemne na perony. Swoją stylistyką nawiązuje nieco do bryły dworca Wrocław Główny, jednak sprawia wrażenie bardziej opasłego i fabrycznego. Cały jest wzniesiony z cegieł, czym przypomina zabudowę Górnego Śląska. Budynek ma długość 190 m nawiązując do modnych w Niemczech lat 60. dziewiętnastego wieku stylów historyzujących. Trzykondygnacyjny korpus dworca posiada trzy ryzality, z czego środkowy, czterokondygnacyjny, poprzedzony jest arkadowym portykiem. Na dworcu znajdują się 2 perony posiadające 3 krawędzie dostępne dla pociągów. Dworzec ma charakter przelotowy, zatrzymują się na nim wszystkie składy w kierunku Oleśnicy, a także te do Trzebnicy. Perony przykryte są wiatami.
 |
| fot. dolny-slask.org.pl |