Koniec wakacji to dobry czas na podsumowanie niedalekich wypadów komunikacyjnych. Podczas lipcowego urlopu trafiłem m.in. do Żywca, znanego doskonale miasta w Beskidach, gdzie od ponad 40 już lat funkcjonuje sprawna komunikacja miejska.
Miejski Zakład Komunikacyjny w Żywcu rozpoczął swoją działalność 1 kwietnia 1970 roku. Zgodę na uruchomienie komunikacji miejskiej w Żywcu wyraził ówczesny minister gospodarki komunalnej decyzją z dnia 26 października 1970, który przydzielił miastu 5 autobusów marki "San" model H100B niezbędnych do uruchomienia pierwszej linii komunikacyjnej. Uroczyste przekazanie pięciu Sanów odbyło się na żywieckim Rynku. Po uroczystościach oficjalnych autobusy wykonały pierwszy kurs na trasie Browar – Świnna, przewożąc pasażerów za darmo. Organizacyjnie Zakład Komunikacji Miejskiej podlegał Miejskiemu Przedsiębiorstwu Gospodarki Komunalnej, któremu dyrektorował wówczas Bolesław Twardowski. Pierwszym kierownikiem ZKM został Józef Salachna. Początkowo Zakład Komunikacji Miejskiej prowadził działalność na jednej linii Browar – Świnna. Później uruchomiono dalsze:
Linia 2: Dworzec PKP – Trzebinia,
Linia 3: Sporysz – Sienna,
Linia 4: Dworzec PKP – Oczków.
1 lipca 1975 roku MZK w Żywcu jako Zakład nr 3 weszło w skład nowo powstałego Wojewódzkiego Przedsiębiorstwa Komunikacyjnego w Bielsku-Białej, utworzonego z połączenia MPK Bielsko-Biała, MZK Oświęcim i MZK Żywiec oraz nowego Zakładu nr 4 w Kętach. Działalność Zakładu nr 3 w Żywcu od początku jego istnienia opierała się na połączeniach miasto-strefa podmiejska. Autobusy WPK kursowały wówczas do Radziechów, Siennej, Łodygowic, Oczkowa i dzielnicy Sporysza, a także do Świnnej i Trzebini. Niemal wszystkie linie Zakładu prowadziły przez Rynek – centralny punkt miasta. W roku 1977 Zakład nr 3 obsługiwał 6 linii. Do najbardziej popularnych należały linie: 1 (Świnna – Osiedle PKWN) oraz 5 (Rynek – Radziechowy).
Po 1982 zakład żywiecki stał się Zakładem nr 2 MPK Bielsko-Biała. Ostateczny podział zakładu bielskiego i żywieckiego nastąpił w 1990 roku, po wprowadzeniu nowego samorządu terytorialnego. W 1998 roku uruchomiono pętlę (dworzec MZK) przy ul. Browarnej, nieopodal kaplicy św. Floriana. W roku 2000 istniało 13 linii komunikacji miejskiej. Autobusy docierały również do Przybędzy, Międzybrodzia Żywieckiego i Międzybrodzia Bialskiego. 1 września 2009 została uruchomiona nowa linia 10 do Bystrej.
Aktualnie 35 autobusów żywieckiej komunikacji miejskiej wykonuje 263 kursy dziennie w dni robocze, 147 w soboty i 132 w niedziele i święta, obsługując także miejscowości w sześciu ościennych gminach tj. Czernichów, Lipowa, Łodygowice, Radziechowy-Wieprz, Świnna, Gilowice, a łączna długość linii wynosi 208 km.
Główną siłę transportową w Żywcu, podobnie jak w Oświęcimiu, stanowią autobusy DAB 12-1200B, których jest dokładnie 21. Pozostałe 14 sztuk do niskopodłogowe Solarisy i Neoplany, dzięki którym 40% taboru jest niskopodłogowe.
Komunikacją miejską w Żywcu dojechać można wszędzie, łącznie z Górą Żar w Międzybrodziu Żywieckim, gdzie dociera linia 17. Ceny za przejazd wahają się od 2,80 zł w granicach miasta do 3,60 zł za bilet podmiejski. Funkcjonuje także bilet godzinny w cenie 2,90 zł. Zakup biletów w autobusie odbywa się u kierowcy, który wydaje wydruk z kasy fiskalnej, pełniący funkcję biletu. W innych punktach sprzedaży dostępne są klasyczne bilety do kasowania.
 |
| Na początek taki smaczek: piękne Jezioro Żywieckie |
 |
| Klasyk - DAB 12-1200B, na pętli w centrum miasta |
 |
| A tutaj Solaris U10 tamże |
 |
| Przystanek autobusowy przy dworcu kolejowym |
 |
| A tak wyglądają żywieckie rozkłady jazdy |