Dokładnie sześć lat temu, 8 grudnia 2012 roku, o godzinie 14:02, na łamach Przedniej Platformy Tramwaju pojawił się pierwszy, krótki i niezgrabny wpis. Wtedy nie planowałem, że blog przetrwa dłużej niż pół roku. Okazało się, że efekty przerosły oczekiwania.
Początkowo pisałem mało, potem coraz więcej. Oprócz typowej prasówki pojawiło się wiele relacji z rozmaitych podróży i wydarzeń, w których wziąłem udział. Było raz lepiej, raz gorzej, ale mimo wszystko Przednia Platforma Tramwaju trwa nadal, i chyba nie zamierza nic w tym względzie zmienić. W ciągu tych sześciu lat Przednia Platforma Tramwaju stała się swego rodzaju amatorską marką. Strona na Facebooku znajduje coraz więcej zwolenników, konto na Twitterze rośnie w siłę. Przednia Platforma Tramwaju była kilkukrotnie cytowana w różnego rodzaju mediach, papierowych i internetowych. Dzięki niej poznałem wielu wartościowych ludzi, dowiedziałem się wiele i przede wszystkim udowodniłem sobie, że można zrobić coś z niczego, i czuć z tego powodu zadowolenie.
W sumie można się zastanawiać, po co celebrować każde urodziny. Powody, dla których szczególnie zaznaczam właśnie te szóste, są dwa. Po pierwsze, sześć lat temu 8 grudnia także wypadł w sobotę, w przeddzień wejścia w życie nowego rozkładu jazdy na kolei. To trochę jak deja vu, co szczególnie jest dla mnie uderzające. Po drugie, ostatni czas był dla mnie przełomowy. Wiele się działo, wiele się w moim życiu zmieniło, a czas kurczy się nieubłaganie. Tym niemniej wciąż udaje mi się znajdywać dwie godziny każdego dnia, by zadbać o to, aby Czytelnicy nie zostali na lodzie i wciąż mogli znaleźć na blogu coś interesującego i (w miarę) aktualnego. Wciąż udaje mi się publikować dwa posty dziennie, co, uwierzcie mi, nie jest proste. Dołożę wszelkich starań, by utrzymać tę tendencję jak najdłużej.
Pragnę w tym miejscu złożyć serdeczne podziękowania wszystkim, którzy mnie czytają, którzy doceniają wartość mojej charytatywnej pracy i którzy czasem dadzą temu wyraz w rozmaity sposób. Bądźcie z nami dalej, ze mną i moją Przednią Platformą Tramwaju, a ja zrobię wszystko, by utrzymać poziom.
Początkowo pisałem mało, potem coraz więcej. Oprócz typowej prasówki pojawiło się wiele relacji z rozmaitych podróży i wydarzeń, w których wziąłem udział. Było raz lepiej, raz gorzej, ale mimo wszystko Przednia Platforma Tramwaju trwa nadal, i chyba nie zamierza nic w tym względzie zmienić. W ciągu tych sześciu lat Przednia Platforma Tramwaju stała się swego rodzaju amatorską marką. Strona na Facebooku znajduje coraz więcej zwolenników, konto na Twitterze rośnie w siłę. Przednia Platforma Tramwaju była kilkukrotnie cytowana w różnego rodzaju mediach, papierowych i internetowych. Dzięki niej poznałem wielu wartościowych ludzi, dowiedziałem się wiele i przede wszystkim udowodniłem sobie, że można zrobić coś z niczego, i czuć z tego powodu zadowolenie.
W sumie można się zastanawiać, po co celebrować każde urodziny. Powody, dla których szczególnie zaznaczam właśnie te szóste, są dwa. Po pierwsze, sześć lat temu 8 grudnia także wypadł w sobotę, w przeddzień wejścia w życie nowego rozkładu jazdy na kolei. To trochę jak deja vu, co szczególnie jest dla mnie uderzające. Po drugie, ostatni czas był dla mnie przełomowy. Wiele się działo, wiele się w moim życiu zmieniło, a czas kurczy się nieubłaganie. Tym niemniej wciąż udaje mi się znajdywać dwie godziny każdego dnia, by zadbać o to, aby Czytelnicy nie zostali na lodzie i wciąż mogli znaleźć na blogu coś interesującego i (w miarę) aktualnego. Wciąż udaje mi się publikować dwa posty dziennie, co, uwierzcie mi, nie jest proste. Dołożę wszelkich starań, by utrzymać tę tendencję jak najdłużej.
Pragnę w tym miejscu złożyć serdeczne podziękowania wszystkim, którzy mnie czytają, którzy doceniają wartość mojej charytatywnej pracy i którzy czasem dadzą temu wyraz w rozmaity sposób. Bądźcie z nami dalej, ze mną i moją Przednią Platformą Tramwaju, a ja zrobię wszystko, by utrzymać poziom.
| Image may be NSFW. Clik here to view.  |
| mat. love_is_love (DepositPhotos) |
