Linię 17 uruchomiono 17 sierpnia 1908 roku na trasie spod Dworca Kowelskiego przez Sierakowską, Nalewki, Bielańską, Trębacką, Krakowskie Przedmieście, Królewską, Marszałkowską, Złotą i Srebrną na Towarową. Na takiej trasie kursowała do kwietnia 1909 roku, kiedy skierowano na Plac Zbawiciela. Następnie jej trasę systematycznie wydłużano raz na kilka lat, by w 1929 roku dotrzeć przez Śniadeckich i Nowowiejską na Plac Narutowicza. Południowy kraniec linii już się nie zmienił, natomiast na północy wydłużono bieg „siedemnastki” najpierw na Plac Wilsona w 1931 roku, a następnie w 1936 roku na pętlę Potocka. Wkrótce skierowano ją nowo wybudowanym wiaduktem żoliborskim, a w 1938 roku wydłużono do pętli Bielany-AWF. Na takiej trasie dotrwała do wybuchu II wojny światowej.
W trakcie okupacji linię 17 przywrócono do kursowania 31 marca 1940 roku początkowo na trasie z Bielan-AWF przez Mickiewicza i Bonifraterską na Plac Krasińskich, później linię stopniowo wydłużano najpierw na Plac Teatralny, a w 1941 roku ostatecznie przez Krakowskie Przedmieście i Grójecką na Plac Narutowicza. Wkrótce jednak uproszczono trasę, kierując ją na Aleje Jerozolimskie. Na takiej trasie linia kursowała do wybuchu powstania warszawskiego.
Po wojnie „siedemnastka” wróciła na tory 9 maja 1946 roku, początkowo na krótkiej trasie sprzed Hotelu Bristol wzdłuż Królewskiej i Marszałkowskiej na Plac Zbawiciela. Tę trasę stopniowo wydłużano wzdłuż Krakowskiego Przedmieścia i Miodowej aż do pętli Muranowska, jednak w wyniku likwidacji torowisk na Miodowej, Krakowskim Przedmieściu i Królewskiej linię skierowano najpierw na trasę Plac Teatralny – Plac Zbawiciela, a po kilku kolejnych zmianach zlikwidowano ją 23 listopada 1948 roku. Po raz kolejny linia 17 pojawiła się na mieście 19 listopada 1951 roku, kiedy to wyjechała na pierwszy kurs z Potockiej przez Słowackiego, Mickiewicza, Nowotki, Marszałkowską i Królewską najpierw na Plac Grzybowski, a od 1952 roku dalej na południe do Alej Jerozolimskich i na Plac Trzech Krzyży. W 1954 roku linię skierowano na Bielany-AWF, a w 1956 wydłużono jej bieg przez Most Poniatowskiego na pętlę Wiatraczna. Kolejne zmiany miały miejsce w 1959 roku po otwarciu torowiska na Stołecznej i Marchlewskiego oraz w 1961 roku na Marymonckiej, dzięki czemu linia dojechała aż do pętli Huta. W wyniku likwidacji skrętów u zbiegu Alej Jerozolimskich z Marchlewskiego, co miało miejsce w 1973 roku, linię 17 przedłużono na południe, na Służewiec.
W latach 2009–2011, w związku z budową Mostu Północnego, linia była skrócona do pętli Twardowska. Potem skierowaną ją do Metra Młociny (dawna Huta), a w styczniu 2013 roku, w ramach oszczędności, skrócono co drugi kurs do pętli Metro Marymont. Po licznych skargach kursy skrócone jadące ze Służewca do Metra Marymont zaczęto oznaczać jako 37. Kursy powrotne jechały już normalnie, jako linia 17. Po zakończeniu budowy trasy tramwajowej na Tarchomin do pętli Tarchomin Kościelny linia 17 miała zostać wydłużona do rzeczonej pętli, jednak ze względu na niedostateczne zasilanie nowej trasy stało się to dopiero 4 maja 2015 roku. 21 września 2015 roku uruchomione kursy skrócone do Metra Marymont.
W trakcie okupacji linię 17 przywrócono do kursowania 31 marca 1940 roku początkowo na trasie z Bielan-AWF przez Mickiewicza i Bonifraterską na Plac Krasińskich, później linię stopniowo wydłużano najpierw na Plac Teatralny, a w 1941 roku ostatecznie przez Krakowskie Przedmieście i Grójecką na Plac Narutowicza. Wkrótce jednak uproszczono trasę, kierując ją na Aleje Jerozolimskie. Na takiej trasie linia kursowała do wybuchu powstania warszawskiego.
Po wojnie „siedemnastka” wróciła na tory 9 maja 1946 roku, początkowo na krótkiej trasie sprzed Hotelu Bristol wzdłuż Królewskiej i Marszałkowskiej na Plac Zbawiciela. Tę trasę stopniowo wydłużano wzdłuż Krakowskiego Przedmieścia i Miodowej aż do pętli Muranowska, jednak w wyniku likwidacji torowisk na Miodowej, Krakowskim Przedmieściu i Królewskiej linię skierowano najpierw na trasę Plac Teatralny – Plac Zbawiciela, a po kilku kolejnych zmianach zlikwidowano ją 23 listopada 1948 roku. Po raz kolejny linia 17 pojawiła się na mieście 19 listopada 1951 roku, kiedy to wyjechała na pierwszy kurs z Potockiej przez Słowackiego, Mickiewicza, Nowotki, Marszałkowską i Królewską najpierw na Plac Grzybowski, a od 1952 roku dalej na południe do Alej Jerozolimskich i na Plac Trzech Krzyży. W 1954 roku linię skierowano na Bielany-AWF, a w 1956 wydłużono jej bieg przez Most Poniatowskiego na pętlę Wiatraczna. Kolejne zmiany miały miejsce w 1959 roku po otwarciu torowiska na Stołecznej i Marchlewskiego oraz w 1961 roku na Marymonckiej, dzięki czemu linia dojechała aż do pętli Huta. W wyniku likwidacji skrętów u zbiegu Alej Jerozolimskich z Marchlewskiego, co miało miejsce w 1973 roku, linię 17 przedłużono na południe, na Służewiec.
W latach 2009–2011, w związku z budową Mostu Północnego, linia była skrócona do pętli Twardowska. Potem skierowaną ją do Metra Młociny (dawna Huta), a w styczniu 2013 roku, w ramach oszczędności, skrócono co drugi kurs do pętli Metro Marymont. Po licznych skargach kursy skrócone jadące ze Służewca do Metra Marymont zaczęto oznaczać jako 37. Kursy powrotne jechały już normalnie, jako linia 17. Po zakończeniu budowy trasy tramwajowej na Tarchomin do pętli Tarchomin Kościelny linia 17 miała zostać wydłużona do rzeczonej pętli, jednak ze względu na niedostateczne zasilanie nowej trasy stało się to dopiero 4 maja 2015 roku. 21 września 2015 roku uruchomione kursy skrócone do Metra Marymont.
 |
| fot.: Mikiapole3 (CC BY-SA 2.5, warszawa.wikia.com) |
 |
| "Siedemnastka" na Tarchominie (fot. pati133, CC BY-SA 3.0, warszawa.wikia.com) |