Największa po Lublinie stacja kolejowa w województwie lubelskim przypada na Chełm. Pod względem rozmiarów mogę pokusić się o stwierdzenie, że nawet przebija lubelski dworzec. Powstała w 1877 roku, wraz z budową linii kolejowej z Warszawy do Jahodina przez Dorohusk, o prześwicie 1524 mm. W roku 1918 przekuto szyny na normalny rozstaw, a w latach 1983-1984 zelektryfikowano linię. Obecnie rolę dworca pełni już trzeci z kolei budynek.
Pierwszy drewniany (podobny do budynku w Minkowicach) został zburzony około 1900 roku. Na jego miejscu wybudowano budynek murowany z czerwonej cegły. Budynek ten wysadziły wycofujące się z Chełma wojska niemieckie w połowie lipca 1944 roku. Do odbudowany ładnej stacji nie doszło. Zamiast tego postawiono bezstylowy murowany budynek, który straszył do połowy lat 90., kiedy to rozpoczęto jego paroletnią przebudowę, zakończoną w roku 2001. Budynek posiada poczekalnię i kasy, pełni więc wszystkie kolejowe funkcje dużego dworca.
Stacja składa się z 4 peronów, przy czym pierwszy z nich ma jedną krawędź i raczej nie jest używany (przylega do dworca), i szeregu torów dodatkowych. Obecnie w ruchu pasażerskim wykorzystuje się perony numer 2 i 3. Stacja obsługuje ruch pociągów REGIO do Dorouska, Rejowca i Lublina, a także jeden międzynarodowy pociąg pospieszny relacji Warszawa – Kijów – Warszawa. Sezonowo odprawiane są także pojedyncze kursy do Włodawy. Przez kilka ładnych lat zamknięta była kładka nad torami, jednak po jej remoncie znów jest czynna. Poza tym wejście na perony odbywa się także przejściem w poziomie szyn – z kładki korzystają raczej mieszkańcy, by pokonać rozdzielające miasto tory kolejowe.
![]() |
| Widok w kierunku Dorohuska |
![]() |
| Widok w kierunku Rejowca |
![]() |
| Front budynku dworca |
![]() |
| Hol kasowy z wyświetlaczami klatkowymi |
![]() |
| Złapany cudem skład sezonowy z Włodawy |
