Historia tramwajów w Berlinie jest bardzo długa i skomplikowana. Najpierw, od 1865 funkcjonował system tramwaju konnego. Od 1881 do końca XIX wieku sieć przeszła elektryfikację. W roku 1929 całością tras zajęło się nowe miejskie przedsiębiorstwo BVG (Berliner Verkehrsgesellschaft), działające do dzisiaj.
Powojenny podział Berlina na wschodni i zachodni pociągnął za sobą analogiczny podział BVG. Wówczas sieć tramwajowa zamknięta we wnętrzu Muru Berlińskiego nie rozwijała się zasadniczo, a ostatecznie, w roku 1967 zniknęła. W 1992 oba oddziały zjednoczono ponownie. Po zjednoczeniu Niemiec tramwaje pociągnięto do dawnego Berlina Zachodniego trzema trasami, ale zasadnicza część obejmuje wyłącznie wschodnią i północną część miasta (dawny Berlin Wschodni). W Berlinie kursują zarówno regularne linie tramwajowe, jak i tzw. metrotramy, czyli linie dowozowe, których numeracja mieści się w zakresie M1-M17 (dalej w numeracji są tzw. metrobusy). Dzisiejsze trasy tramwajowe w większości nie mają nic wspólnego z tym, czego historycznie możemy się dowiedzieć o sieci w Berlinie
Dziś linia M1, która z historyczną linią 1 ma tyle wspólnego, że kursuje z centrum na północ, i ma jedynkę w nazwie. Linia M1 łączy pętlę Am Kupfergraben z Schillerstrasse w dzielnicy Niederschönhausen, wymiennie z krańcem Rosenthal Nord. Pierwszą relację obsługiwała przez laty linia 46, natomiast do Rosenthal kursowała z Dimitroffstrasse linia 22. W latach 90. uruchomiono dwie linie tramwajowe kursujące we wskazanej relacji: 52 do Schillerstrasse oraz 53 do Rosenthal Nord. Potem zastąpiła je właśnie linia M1.
Linia M1 ma w sumie 12,4 kilometra długości (wspólny odcinek liczony raz). Na trasie do Schillerstrasse znajduje się 29 przystanków, natomiast do Rosenthal Nord - 31 przystanków.
Drugie nagranie prezentuje trasę spod Dworca Głównego, która na krótko obowiązywała na czas prac remontowych.
Powojenny podział Berlina na wschodni i zachodni pociągnął za sobą analogiczny podział BVG. Wówczas sieć tramwajowa zamknięta we wnętrzu Muru Berlińskiego nie rozwijała się zasadniczo, a ostatecznie, w roku 1967 zniknęła. W 1992 oba oddziały zjednoczono ponownie. Po zjednoczeniu Niemiec tramwaje pociągnięto do dawnego Berlina Zachodniego trzema trasami, ale zasadnicza część obejmuje wyłącznie wschodnią i północną część miasta (dawny Berlin Wschodni). W Berlinie kursują zarówno regularne linie tramwajowe, jak i tzw. metrotramy, czyli linie dowozowe, których numeracja mieści się w zakresie M1-M17 (dalej w numeracji są tzw. metrobusy). Dzisiejsze trasy tramwajowe w większości nie mają nic wspólnego z tym, czego historycznie możemy się dowiedzieć o sieci w Berlinie
Dziś linia M1, która z historyczną linią 1 ma tyle wspólnego, że kursuje z centrum na północ, i ma jedynkę w nazwie. Linia M1 łączy pętlę Am Kupfergraben z Schillerstrasse w dzielnicy Niederschönhausen, wymiennie z krańcem Rosenthal Nord. Pierwszą relację obsługiwała przez laty linia 46, natomiast do Rosenthal kursowała z Dimitroffstrasse linia 22. W latach 90. uruchomiono dwie linie tramwajowe kursujące we wskazanej relacji: 52 do Schillerstrasse oraz 53 do Rosenthal Nord. Potem zastąpiła je właśnie linia M1.
Linia M1 ma w sumie 12,4 kilometra długości (wspólny odcinek liczony raz). Na trasie do Schillerstrasse znajduje się 29 przystanków, natomiast do Rosenthal Nord - 31 przystanków.
Drugie nagranie prezentuje trasę spod Dworca Głównego, która na krótko obowiązywała na czas prac remontowych.
 |
| fot. Rüdiger Ulrich (bahnbilder.de) |