Stacje kolejowe Polski - Hel

Uruchomiona 16 września 1922 roku stacja kolejowa w mieście Hel to ostatni element linii kolejowej 213 z Redy - największa stacja na całym Półwyspie Helskim. Znajduje się w północnej części miasta.

Budowa kolei do Helu spowodowała przejściowe odcięcie miasta od dostępu drogowego, jako że linia powstała częściowo w śladzie drogi. Dopiero w roku 1923 PKP odbudowały drogę. Dworzec w Helu rozwijał się, przyjmując coraz więcej pociągów, także dalekobieżnych. Zyskała na znaczeniu także po budowie bocznicy do helskiego portu. W czasach Polski Ludowej, ze względu na duże znaczenie militarne Helu, dostęp turystów do Helu był ograniczony. Mogli oni przyjeżdżać do miasta tylko koleją, stąd też znaczenie kolei było bezsprzeczne, a składy latem pękały w szwach. Do roku 1974 w Helu istniał jeszcze przystanek wojskowy Hel Bór, zlokalizowany około 6 kilometrów przed stacją końcową.

Budynek dworca, skądinąd niezwykle urokliwy, to budowla wielobryłowa. Główny człon jest piętrowy, przekryty wielospadowym dachem. Pozostałe części są parterowe. Budynek został wykonany w technologii muru pruskiego. Od strony peronów widoczna jest podcień. Stacja ma 2 perony posiadające łącznie 4 krawędzie peronowe. Po remoncie perony są wysokie, mają nawierzchnię z betonowych obrzeży i kostki chodnikowej.

Stacja Hel posiada kilka torów dodatkowych, które umożliwiają składanie, rozkładanie i przechowywanie składów pasażerskich, zwłaszcza dalekobieżnych. W okresie letnim pociągów jeszcze znacznie więcej, niż w pozostałych okresach.