Wielkoprofilowa linia metra U7 w Berlinie to najdłuższa przedstawicielka całej rodziny. Jej trasa to niemal 32 kilometry podwójnego torowiska z 40 stacjami. Czas przejazdu tak dużego dystansu to jednak zaledwie 57 minut, a wszystko przez to, że linia U7 jest także najszybsza – średnia prędkość komunikacyjna to 33,7 km/h, mimo faktu, że torowisko gnie się i wije w rejonie centrum jak żadna inna trasa berlińskiego U-Bahnu.
Linia U7 startuje ze stacji Rudow na południu miasta, po czym omija centrum Berlina, zbliżając się do niego jedynie na stacji Möckernbrücke. Potem przez Charlottenburg i Jungfernheide kieruje się do położonego na zachodzie Spandau, gdzie stacją końcową jest Rathaus Spandau. Jest tak dlatego, że linię rozbudowywano już po podziale Niemiec, kiedy centrum Berlina Zachodniego mieściło się całkiem gdzie indziej niż obecne śródmieście.
Historia linii zaczyna się od krótkiej odnogi Metra Północ-Południe, otwartego 9 kwietnia 1924 roku na odcinku Hallesches Tor - Gneisenaustraße. Jeszcze w grudniu tego samego roku uruchomiono kolejną stację Hasenheide, dziś pod nazwą Südstern. Kolejny odcinek, otwarty 11 kwietnia 1926 roku zakończył się na stacji Bergstraße (dziś Karl-Marx-Straße), natomiast 21 grudnia 1930 roku uruchomiono 1,5-kilometrowy odcinek do Grenzallee.
Prace przy rozbudowie dalszej części trasy ruszyły w roku 1959. Równocześnie prowadzono rozbudowę linii na południe i na zachód. 28 września 1963 otwarto odcinek Grenzallee – Britz-Süd, a 28 lutego 1966 Mehringdamm – Möckernbrücke Do stacji Zwickauer Damm linia U7 dotarła 2 stycznia 1970, natomiast zakończenie południowego odcinka do stacji Rudow otwarto 1 lipca 1972. W międzyczasie, czyli 29 stycznia 1971 uruchomiony został ponad 5-kilometrowy odcinek do Fehrbelliner Platz. 28 kwietnia 1978 roku linia U7 zaczęła kursować na odcinku Fehrbelliner Platz – Richard-Wagner-Platz, natomiast 1 października 1980 roku uruchomiono przedłużenie trasy do stacji Rohrdamm. Rozbudowa linii została zakończona wraz z otwarciem odcinka Rohrdamm – Rathaus Spandau, co nastąpiło 1 października 1984 roku.
Istnieją bardzo odległe plany przedłużenia linii U7 na zachód, w kierunku Staaken i Falkenberg oraz na południe – do portu lotniczego Berlin Brandenburg w Schönefeld.
Linia U7 startuje ze stacji Rudow na południu miasta, po czym omija centrum Berlina, zbliżając się do niego jedynie na stacji Möckernbrücke. Potem przez Charlottenburg i Jungfernheide kieruje się do położonego na zachodzie Spandau, gdzie stacją końcową jest Rathaus Spandau. Jest tak dlatego, że linię rozbudowywano już po podziale Niemiec, kiedy centrum Berlina Zachodniego mieściło się całkiem gdzie indziej niż obecne śródmieście.
Historia linii zaczyna się od krótkiej odnogi Metra Północ-Południe, otwartego 9 kwietnia 1924 roku na odcinku Hallesches Tor - Gneisenaustraße. Jeszcze w grudniu tego samego roku uruchomiono kolejną stację Hasenheide, dziś pod nazwą Südstern. Kolejny odcinek, otwarty 11 kwietnia 1926 roku zakończył się na stacji Bergstraße (dziś Karl-Marx-Straße), natomiast 21 grudnia 1930 roku uruchomiono 1,5-kilometrowy odcinek do Grenzallee.
Prace przy rozbudowie dalszej części trasy ruszyły w roku 1959. Równocześnie prowadzono rozbudowę linii na południe i na zachód. 28 września 1963 otwarto odcinek Grenzallee – Britz-Süd, a 28 lutego 1966 Mehringdamm – Möckernbrücke Do stacji Zwickauer Damm linia U7 dotarła 2 stycznia 1970, natomiast zakończenie południowego odcinka do stacji Rudow otwarto 1 lipca 1972. W międzyczasie, czyli 29 stycznia 1971 uruchomiony został ponad 5-kilometrowy odcinek do Fehrbelliner Platz. 28 kwietnia 1978 roku linia U7 zaczęła kursować na odcinku Fehrbelliner Platz – Richard-Wagner-Platz, natomiast 1 października 1980 roku uruchomiono przedłużenie trasy do stacji Rohrdamm. Rozbudowa linii została zakończona wraz z otwarciem odcinka Rohrdamm – Rathaus Spandau, co nastąpiło 1 października 1984 roku.
Istnieją bardzo odległe plany przedłużenia linii U7 na zachód, w kierunku Staaken i Falkenberg oraz na południe – do portu lotniczego Berlin Brandenburg w Schönefeld.
Dziś będzie inaczej, niż zwykle - linia U7 w symulatorze :)
A dla tych, którzy wolą klasycznie - proszę bardzo:
 |
| fot. Alan Ford (Wikipedia) |