Historia polskiej komunikacji - autobusy MAVAG TR-5

Po II wojnie światowej praktycznie wszystkie polskie miasta borykały się z niedostatkami taborowymi zarówno w trakcji tramwajowej, jak i w parku autobusów miejskich. Jednym z rozwiązań był zakup miejskich autobusów Mavag TR-5, produkowanych przez węgierski MÁVAG (Magyar Királyi Államvasutak Gépgyára), który w roku 1959 połączył się z firmą Ganz, tworząc Ganz-MÁVAG.

Autobusy te produkowano w latach 1950-1960. Wówczas trafiały one do wielu miast, w tym chociażby do Warszawy czy Łodzi. Mavagi miały konstrukcję ramową. Nadwozie wyposażono w dwie pary czteroskrzydłowych drzwi otwieranych i zamykanych pneumatycznie - obsługiwanych ze stanowiska kierowcy. Kabina kierowcy oddzielona była od przedziału pasażerskiego ścianką działową. Silnik znajdował się pod maską w kabinie kierowcy. W porównaniu do innych autobusów Mavagi były bardziej wytrzymałe i mniej awaryjne. Ich wadą była hałaśliwa praca silnika oraz nieco słaba wydolność układu chłodzenia. Latem ściągano z przodu atrapy osłaniające chłodnicę w celu lepszej wentylacji silnika.

Autobusy tego typu trafiły do Łodzi, Warszawy, Gdańska, i kilku innych miast w naszym kraju. W większości nie przetrwały dłużej niż 10 lat.

Warszawski MAVAG TR-5 z roku 1950 (fot. Nadzór Ruchu Warszawa)